در این ایام، روزانه بیش از چهارصد نفر از هم‌وطنانمان را از دست می‌دهیم و جناب روحانی کماکان در قرنطینه به سر می‌برند.
حفظ جان واجب است؛ اما برای بعضی واجب‌تر!
متاسفم برای این دولت بی‌لیاقت، نابلد، تنبل و از همه مهم‌تر پررو!
این روزها کنکور تبدیل به ابزاری برای تسویه حساب‌های سیاسی و بحث‌های بی‌ثمر و جدل‌های بی‌نتیجه شده است. فارغ از اصرار برخی بر تعویق و اصرار بعضی بر برگزاری کنکور،دانش‌آموزان کنکوری در زیر فشار و اضطراب در حال رنج کشیدن هستند.
حداقل به خاطر آسودگی خاطر آن‌ها و خانواده‌هایشان از این بحث‌ها دست بکشیم.
208 تنها یک عدد نیست.
208نفر، تعداد عزیزانیست که در 24 ساعت گذشته جان شیرین خود را در اثر ابتلا به ویروس کرونا از دست داده‌اند.
به راستی دولت چه تدبیری برای کاهش تعداد مبتلایان و درگذشتگان ناشی از این ویروس دارد؟
در ایام نوروز که تعداد مبتلایان و فوتی‌ها پایین‌تر از این روزها بود، محدودیت‌هایی اعمال شد که نتیجه‌ی آن کاهش تعداد کشته‌ها به زیر 30 نفر بود. اما با بی‌تدبیری و کم‌کاری دولت و کم‌توجهی مردم شاهد افزایش چشمگیر آمار ابتلا هستیم.
شرایط مشابه شرایط جنگیست اما دولت جناب روحانی توان مدیریت در شرایط صلح را هم ندارد.
در حالی که متوسط تعداد در گذشتگان روزانه‌ی کرونا در کشور بیش از متوسط روزانه‌ی شهدای هشت سال دفاع مقدس است؛ دولت کار چندانی برای کاهش مبتلایان انجام نمی‌دهد. هرچند وزارت بهداشت و کادر شریف درمان شبانه روز در تلاش هستند، اما کم‌کاری مابقی دولت به شدت مشهود است. در ایام نوروز و با آماری به مراتب پایین‌تر، محدودیت‌هایی اعمال شد، اما این روزها جناب روحانی به توصیه و حرف درمانی بسنده می‌کنند.
یکی از لوازم حکمرانی، گفت‌وگو و ارتباط با مردم است و در این ایام این نیاز بیش از پیش احساس می‌شود؛ اما در پنج ماه گذشته که کشور درگیر ویروس کرونا و شرایط بسیار خاصی بوده، جناب روحانی حتی یک بار هم با مردم سخن نگفته‌اند.
بقیه‌ی مسئولین هم اگر صلاح می‌دانند لطفا ماسک بزنند.
