از دیشب و با اعلام غیررسمی اسامی نامزدهای احراز صلاحیت شده برای انتخابات ریاست جمهوری، حملات و انتقادات به شورای نگهبان آغاز شد و امروز با اعلام رسمی اسامی، این هجمه‌ها به شورای نگهبان شدت گرفت.
سخن در این باره بسیار است؛ اما نزدیک‌ترین راه برای اقناع افکار عمومی در این موضوع و بسیاری از مسائل دیگر، شفافیت و پاسخگویی مسئولین در همه‌ی رده‌ها و مسئولیت‌هاست.
وضعیت معیشت و مشکلات اقتصادی مردم مهم نیست.
مهم، دست به دست کردن سخنان تحریف شده‌ی آیت الله علم الهدی است.
هرچند از پدر داغ‌دیده انتظار نمی‌رود که حرف احساسی و خلاف واقع نزند؛ اما ای‌کاش قوه‌ی قضائیه با اطلاع‌رسانی درست مانع این اتفاقات شود. نمی‌دانم چند بار باید از یک سوراخ گزیده شویم تا بفهمیم رسانه و شفافیت مهم است.
در مورد ادعاهای پدر روح الله زم و مسائل پیش‌آمده در آخرین ملاقات قبل از اعدام و عدم اطلاع روح الله زم از قطعی شدن حکم هم لازم است توضیحات شفافی ارائه شود و اگر قصور یا تقصیری هم صورت گرفته با خاطیان برخورد شود.
در این ایام، روزانه بیش از چهارصد نفر از هم‌وطنانمان را از دست می‌دهیم و جناب روحانی کماکان در قرنطینه به سر می‌برند.
حفظ جان واجب است؛ اما برای بعضی واجب‌تر!
متاسفم برای این دولت بی‌لیاقت، نابلد، تنبل و از همه مهم‌تر پررو!
فرق چندانی بین این دو برای کشور ما وجود ندارد. اما چه می‌شود کرد؛ وقتی دولت جناب روحانی همه چیز را به امریکا، مذاکره و برجام گره زده، خود به خود انتخابات امریکا و انتخاب شدن ترامپ یا بایدن اهمیتی بسیار زیاد پیدا می‌کند.
بدا به حال ملتی که رئیس جمهورش کشور را ویدئو کنفرانسی اداره کند.
بدا به حال ملتی که رئیس جمهورش کشور را ویدئو کنفرانسی اداره کند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ
ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﺯﺑﻮﺭ ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪی ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺍﺙ میﺑﺮﻧﺪ.
سوره مبارکه انبیاء آیه‌ی 105
عدالت و انصاف به جای خود؛ اما خط قرمزهای ساختگی یکی از موانع اساسی نقد در جامعه‌ی ماست. استاد پناهیان بسیار محترم و عزیز هستند؛ اما نباید ایشان را به خط قرمزی غیرقابل نقد تبدیل کرد.
پول پوشک را می‌دهیم، پول دستمال مرطوب را جدا!
و پوشک بعضی از برندها 20 درصد گران شد؛ علی برکت الله
#فرزند_آوری
این روزها کنکور تبدیل به ابزاری برای تسویه حساب‌های سیاسی و بحث‌های بی‌ثمر و جدل‌های بی‌نتیجه شده است. فارغ از اصرار برخی بر تعویق و اصرار بعضی بر برگزاری کنکور،دانش‌آموزان کنکوری در زیر فشار و اضطراب در حال رنج کشیدن هستند.
حداقل به خاطر آسودگی خاطر آن‌ها و خانواده‌هایشان از این بحث‌ها دست بکشیم.
نابودی یکی از شرایان‌های حیاتی لبنان نمی‌تواند اتفاقی باشد.
اما یک سوال مهم:
آیا در کشور ما و در بنادر و تاسیسات زیربنایی آن، اینگونه بمب‌های ساعتی و آماده‌ی انفجار وجود دارد؟
208 تنها یک عدد نیست.
208نفر، تعداد عزیزانیست که در 24 ساعت گذشته جان شیرین خود را در اثر ابتلا به ویروس کرونا از دست داده‌اند.
به راستی دولت چه تدبیری برای کاهش تعداد مبتلایان و درگذشتگان ناشی از این ویروس دارد؟
در ایام نوروز که تعداد مبتلایان و فوتی‌ها پایین‌تر از این روزها بود، محدودیت‌هایی اعمال شد که نتیجه‌ی آن کاهش تعداد کشته‌ها به زیر 30 نفر بود. اما با بی‌تدبیری و کم‌کاری دولت و کم‌توجهی مردم شاهد افزایش چشمگیر آمار ابتلا هستیم.
شرایط مشابه شرایط جنگیست اما دولت جناب روحانی توان مدیریت در شرایط صلح را هم ندارد.
در حالی که متوسط تعداد در گذشتگان روزانه‌ی کرونا در کشور بیش از متوسط روزانه‌ی شهدای هشت سال دفاع مقدس است؛ دولت کار چندانی برای کاهش مبتلایان انجام نمی‌دهد. هرچند وزارت بهداشت و کادر شریف درمان شبانه روز در تلاش هستند، اما کم‌کاری مابقی دولت به شدت مشهود است. در ایام نوروز و با آماری به مراتب پایین‌تر، محدودیت‌هایی اعمال شد، اما این روزها جناب روحانی به توصیه و حرف درمانی بسنده می‌کنند.
یکی از لوازم حکمرانی، گفت‌وگو و ارتباط با مردم است و در این ایام این نیاز بیش از پیش احساس می‌شود؛ اما در پنج ماه گذشته که کشور درگیر ویروس کرونا و شرایط بسیار خاصی بوده، جناب روحانی حتی یک بار هم با مردم سخن نگفته‌اند.
چرا دیگر خبری در مورد پرونده و سرنوشت احمدرضا جلالی منتشر نمی‌شود؟
اگر حکم اعدام ایشان براساس اسناد و مدارک متقن بوده، تعلل در اجرای آن به چه معناست؟
و اگر خدای ناکرده اشتباهی صورت گرفته و ظلمی به ایشان شده، چرا خبری در مورد آن منتشر نمی شود؟
مبادا شاهد داستانی مشابه پرونده‌ی دانشمندان هسته‌ای و مازیار ابراهیمی باشیم!
تمامی این گمانه زنی‌ها و این سوالات از ضعف در اطلاع رسانی و مصلحت‌اندیشی ها نابه‌جا است.
بعضی مجوزها و خوشحالی از کسب این مجوزها آنقدر مضحک است که جای هیچ حرفی باقی نمی‌گذارد.
مگر جناب رائفی پور برای نقدها و نسبت دادن های درست و نادرستشان تاکنون از کسی مجوزی گرفته بودند که حالا از دریافت مجوز برای امر به معروف و نهی از منکر چنین مشعوف شده‌اند؟
