فرق چندانی بین این دو برای کشور ما وجود ندارد. اما چه می‌شود کرد؛ وقتی دولت جناب روحانی همه چیز را به امریکا، مذاکره و برجام گره زده، خود به خود انتخابات امریکا و انتخاب شدن ترامپ یا بایدن اهمیتی بسیار زیاد پیدا می‌کند.
امشب، شبی عبرت‌آموز برای مردم ایران و همه‌ی آزادی‌خواهان بود. هیچ‌کس از شکست دولت خوشحال نیست؛ اما نتیجه‌ی پنج‌سال مذاکره و اعتماد به کدخدا نه تقریباً، بلکه تحقیقاً هیچ بود و جناب روحانی باید بدانند که ایشان دیگر در مقام مدعی نیستند -هرچند امشب در سخنانشان به‌جای پاسخِ درخور به گستاخی ترامپ بازهم به ادعا و ارجاع به آینده بسنده کردند- اینک زمان پاسخگویی رئیس‌جمهور و کسانی‌ست که امضای کری را تضمین می‌دانستند. البته تقصیر مجلس و شخص دکتر لاریجانی کم از دولت نیست؛ تصویب چند دقیقه‌ای برجام در مجلس لکه‌ی ننگی بود که امروز بیش از هر زمانی آشکار است. خورشید تابانی که قرار بود مشکل آبِ خوردنمان را هم حل کند عملا مرده است و جناب روحانی با بلاهت تمام در پی حفظ این جنازه‌ی متعفن هستند. اگر تاکنون می‌توانستیم خوش‌بینانه تلاش دولت برای مذاکرات و امضا و تصویب برجام را خدمت بدانیم اما ادامه‌ی مسیر شکست خورده یا حماقت است یا خیانت؛ اکنون زمان آتش زدن برجام است نه تلاش برای حفظ آن.
تلخ است، اما، امشب شب رسوایی دروغ‌گویانی بود که مدعی لغو تحریم‌ها و افسانه‌هایی بسیار از این قبیل بودند.
راستی امشب کسی خبر از حالِ دل پدران و مادران و خانواده‌ی شهدای هسته‌ای دارد؟!
تاریخ انتشار: بامداد ۹۷/۰۲/۱۹
امروز وزارت خزانه‌داری، اتاق جنگ امریکا علیه ماست و اتاق جنگ دولتمردان ما علیه دشمنانمان، توییتر!
تاریخ انتشار: ۹۷/۰۲/۱۰
بعد از گزافه گویی های ترامپ، دولتمردان و بسیاری از سیاسیون دم از وحدت زدند؛ انگار که مردم متفرقند و باید در مقابل حرف های رئیس جمهور امریکا با هم متحد شوند؛ حال آن که ملت ایران با همه ی اختلاف سلیقه های سیاسی و ... با هم متحد بوده و هستند و این اتحاد و یکپارچگی را می توان در مراسمات ملی و آیینی به خوبی دید. متاسفانه اهالی سیاست یاد گرفته اند که حرف خود را حرف مردم جلوه دهند و برای نادیده انگاشتن خطاهای راهبردی و اشتباهاتی که کم از خیانت ندارد به دروغ علم وحدت را بلند می کنند. کم نبودند دلسوزانی که با استدلال و منطق، این روزهای برجام و اعتماد به شیطان بزرگ را پیش بینی کرده و حتی برای ساده اندیشی نمایندگان و سیاست بازی بعضی اشک ریختند؛ اما دلواپسی آن ها به سخره گرفته شد و با برچسب "کاسبان تحریم" در پی ساکت کردنشان برآمدند. امروز کسانی چون روحانی، ظریف و لاریجانی باید پاسخ دهند که به چه حقی سندی را امضا و تصویب کردند که بر مبنای اعتماد به امریکا نگاشته شده بود. مردم ید واحد بوده و هستند اما ای کاش دولتمردان و اهالی سیاست شجاعت پذیرش اشتباهات فاحش خود را داشته باشند نه آن که هر وقت پای منفعتشان در میان است مردم را چندپاره کنند و زمانی که رسوا می شوند دم از وحدت بزنند.
درآغوش کشیدن سپاه به معنی تغییر نگاه نیست، فقط شرایط تغییر کرده.
متن سخنرانی رئیس جمهور در جمع سران کشورهای عضو سازمان ملل -فارغ از بعضی بحث های محتوایی- متنی زیبا و تاثیرگذار بود. هرچند از رئیس جمهور ایران رویکردی انقلابی تر و مقتدرانه تر -به خصوص در پاسخ به گستاخی های ترامپ- انتظار می رفت، اما همین پاسخ دیپلماتیک هم جای تقدیر دارد. البته فصل مشترک قریب به اتقاق دیدارها و سخنرانی های جناب روحانی در نیویورک موضوع توافق هسته ای (برجام) بود. توافقی که هرچند حاصلش تقریبا هیچ بوده اما کماکان به عنوان یک فتح الفتوح تبلیغ می شود و رئیس جمهور این توافق را به اتفاقات منطقه گره زده و می گویند: "تنها یک لحظه تصور کنید که منطقه خاورمیانه بدون برجام، در چه وضعیتی قرار داشت." و این حرف، بیان دیگری از ادعای جناب روحانیست که به اشتباه معتقدند برجام سایه ی جنگ را از کشور برداشت. در این بین بعضی پا را از این فراتر گذاشته و در کمال ساده اندیشی برجام را دستاوردی بزرگ و حاصل تلاش چندین ساله ی ایران برای ایجاد اختلاف بین امریکا و اروپا می دانند!
- جناب روحانی، دولت و حتی آینده ی سیاسی خود را چنان به برجام گره زده اند که وجود بی منفعت آن را به نبودنش ترجیح می دهند و با این شرایط پایان کار دولت تدبیر و امید مساوی با پایان عمر سیاسی رئیسش خواهد بود.
تاریخ انتشار: ۹۶/۰۶/۳۰
